пражы́ліна
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пражы́ліна |
пражы́ліны |
| Р. |
пражы́ліны |
пражы́лін |
| Д. |
пражы́ліне |
пражы́лінам |
| В. |
пражы́ліну |
пражы́ліны |
| Т. |
пражы́лінай
пражы́лінаю |
пражы́лінамі |
| М. |
пражы́ліне |
пражы́лінах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
◎ Пражы́ліна ’кладзі (смарг., Сл. ПЗБ). Параўн. рус. прожилина ’бэлька, жэрдка’. Прэфіксальна-суфіксальны дэрыват ад жыла, гл. жыліна ’трама, жэрдка’; апошняя параўноўваецца таксама з серб.-харв. жила ’дапаможная кроква, лата’ (Ареал. исслед., 1971, 98), а таксама з балг. жилици ’тонкія жардзіны для пакрыцця страхі вясковай хаты’, жшник ’лата’ (БЕР, 1, 545).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)