прае́зны, -ая, -ае.

Тое, што і праезджы (у 2 знач.).

П. мост.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прае́зны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прае́зны прае́зная прае́знае прае́зныя
Р. прае́знага прае́знай
прае́знае		 прае́знага прае́зных
Д. прае́знаму прае́знай прае́знаму прае́зным
В. прае́зны (неадуш.)
прае́знага (адуш.)		 прае́зную прае́знае прае́зныя (неадуш.)
прае́зных (адуш.)
Т. прае́зным прае́знай
прае́знаю		 прае́зным прае́знымі
М. прае́зным прае́знай прае́зным прае́зных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прае́зны (годный для проезда) прое́зжий;

~ная даро́га — прое́зжая доро́га

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прае́зны, ‑ая, ‑ае.

Прыгодны, прызначаны для праезду; праезджы. Парогам гэтым быў моцны праезны масток, настолькі нізкі, што пад яго не праедзеш, і настолькі высокі, што лодку на яго не ўсцягнеш. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прое́зжий

1. прил. (проезжающий) падаро́жны, прае́зджы; (годный для проезда) прае́зны;

прое́зжие лю́ди падаро́жныя (прае́зджыя) лю́дзі;

прое́зжая доро́га прае́зная даро́га;

2. сущ. падаро́жны, -нага м., прае́зджы, -джага м.;

здесь ма́ло прое́зжих тут ма́ла падаро́жных (прае́зджых).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)