прадузя́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прадузя́ты прадузя́тая прадузя́тае прадузя́тыя
Р. прадузя́тага прадузя́тай
прадузя́тае		 прадузя́тага прадузя́тых
Д. прадузя́таму прадузя́тай прадузя́таму прадузя́тым
В. прадузя́ты (неадуш.)
прадузя́тага (адуш.)		 прадузя́тую прадузя́тае прадузя́тыя (неадуш.)
прадузя́тых (адуш.)
Т. прадузя́тым прадузя́тай
прадузя́таю		 прадузя́тым прадузя́тымі
М. прадузя́тым прадузя́тай прадузя́тым прадузя́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прадузя́ты, -ая, -ае.

Заснаваны на думцы, якая загадзя беспадстаўна была прынята за правільную.

Прадузята (прысл.) аднесціся да чаго-н. П. погляд.

|| наз. прадузя́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прадузя́ты предвзя́тый, предубеждённый; пристра́стный; небеспристра́стный;

~тая ду́мка — предвзя́тая мысль;

п. по́гляд — предвзя́тый взгляд

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прадузя́ты, ‑ая, ‑ае.

Заснаваны на думцы, якая загадзя беспадстаўна была прынята за правільную. Кася вярнулася дамоў, там была ўжо Чырвоная Армія, да якой у дзяўчыны было прадузятае стаўленне, вынесенае з гімназіі. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прадузя́ты ’заснаваны на думцы, якая загадзя беспадстаўна была прынята за правільную’ (ТСБМ). Калька рус. предвзятый (параўн. Крукоўскі, Уплыў, 83), якое з пред‑ і взяты < взять.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

перадузя́ты, см. прадузя́ты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шамя́каў, -ава.

У выразе: шамякаў суд (разм.) — несправядлівы, прадузяты суд, разбор.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

предвзя́тый прадузя́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тэндэнцы́йны, -ая, -ае.

1. Які праводзіць пэўную тэндэнцыю (у 1 знач.).

2. Прадузяты, неаб’ектыўны.

|| наз. тэндэнцы́йнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

суб’екты́ўны, -ая, -ае.

1. Уласцівы толькі гэтаму суб’екту, асобе.

Суб’ектыўнае адчуванне.

2. Прадузяты, пазбаўлены аб’ектыўнасці.

Суб’ектыўная ацэнка.

|| наз. суб’екты́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)