прадубі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прадублю́ праду́бім
2-я ас. праду́біш праду́біце
3-я ас. праду́біць праду́бяць
Прошлы час
м. прадубі́ў прадубі́лі
ж. прадубі́ла
н. прадубі́ла
Загадны лад
2-я ас. прадубі́ прадубі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прадубі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прадубі́ць сов., тех. продуби́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прадубі́ць, ‑дублю, ‑дубіш, ‑дубіць; зак., што.

Апрацаваць пры дапамозе дублення, выдубіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

продуби́ть сов. прадубі́ць; (выделать) вы́рабіць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

праду́блены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прадубіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)