прадзе́рці, -дзяру́, -дзярэ́ш, -дзярэ́; -дзяро́м, -дзераце́, -дзяру́ць; -дзёр, -дзе́рла; -дзяры́; -дзёрты; зак., што.

Тое, што і прадраць.

|| незак. прадзіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прадзе́рці

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прадзяру́ прадзяро́м
2-я ас. прадзярэ́ш прадзераце́
3-я ас. прадзярэ́ прадзяру́ць
Прошлы час
м. прадзё́р прадзе́рлі
ж. прадзе́рла
н. прадзе́рла
Загадны лад
2-я ас. прадзяры́ прадзяры́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прадзё́ршы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прадзе́рці сов., см. прадра́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прадзе́рці, ‑дзяру, ‑дзярэш, ‑дзярэ; ‑дзяром, ‑дзераце; пр. прадзёр, ‑дзерла; зак., што.

Тое, што і прадраць. Страха палала ўжо з усіх бакоў, а дэсантнікі не паказваліся. Не мог жа ён забіць іх. А што, калі яны прадзерлі страху з другога боку і ўцяклі? Беразняк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прадзіра́ць гл. прадраць, прадзерці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прадзіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прадраць, прадзерці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

продыря́вить сов., разг. прадзіра́віць; (продрать) прадра́ць, прадзе́рці;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

продра́ть сов., разг.

1. прадра́ць, прадзе́рці, мног. папрадзіра́ць;

2. (сделать выговор) прост. прабра́ць;

◊

продра́ть глаза́ прост. прадра́ць (прадзе́рці) во́чы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прадра́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Драпаючы, прадзерці.

2. Зрабіць неглыбокія драпіны на чым‑н.

3. і без дап. Драпаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прадзёрты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад прадзерці.

2. у знач. прым. З дзіркай, дзіркамі. Мужык стаяў ля .. [коніка], камячыў у руках брудную прадзёртую магерку. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)