прада́жны, -ая, -ае.

1. гл. продаж.

2. Прызначаны для продажу.

Прадажная рэч.

3. Пра цану, вартасць: які бярэцца пры продажы.

Прадажная цана тавару.

4. Які за грошы, за подкуп здольны да ганебных учынкаў.

П. чалавек.

Прадажнае пяро (перан.)

|| наз. прада́жнасць, -і, ж. (да 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прада́жны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прада́жны прада́жная прада́жнае прада́жныя
Р. прада́жнага прада́жнай
прада́жнае		 прада́жнага прада́жных
Д. прада́жнаму прада́жнай прада́жнаму прада́жным
В. прада́жны (неадуш.)
прада́жнага (адуш.)		 прада́жную прада́жнае прада́жныя (неадуш.)
прада́жных (адуш.)
Т. прада́жным прада́жнай
прада́жнаю		 прада́жным прада́жнымі
М. прада́жным прада́жнай прада́жным прада́жных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прада́жны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прада́жны прада́жная прада́жнае прада́жныя
Р. прада́жнага прада́жнай
прада́жнае		 прада́жнага прада́жных
Д. прада́жнаму прада́жнай прада́жнаму прада́жным
В. прада́жны (неадуш.)
прада́жнага (адуш.)		 прада́жную прада́жнае прада́жныя (неадуш.)
прада́жных (адуш.)
Т. прада́жным прада́жнай
прада́жнаю		 прада́жным прада́жнымі
М. прада́жным прада́жнай прада́жным прада́жных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прада́жны в разн. знач. прода́жный;

~ная цана́ — прода́жная цена́;

~ная бу́льба — прода́жный карто́фель;

~ная душа́ — прода́жная душа́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прада́жны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да продажу (у 1 знач.). Прадажная цана.

2. Прызначаны для продажу. — А браток, а галубок, прадай нам свайго звярка! — Не, — кажа падарожны, — звярок гэты не прадажны. Якімовіч.

3. Такі, які прадае сябе і свае пачуцці за грошы. У Парыжы.. [пан] захапляўся рэстаранамі і сувязямі з прадажнымі жанчынамі. Казека.

4. Такі, якога можна падкупіць, здольны за грошы да ганебных учынкаў. Не! Не кароткая ў людзей савецкіх памяць, Каб так вітаць прадажны зброд! Маеўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

про́даж, -у, м.

1. гл. прадаць.

2. Гандаль, тавараабарот.

Быць у продажы.

Выпусціць у п.

|| прым. прада́жны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэпты́льны, ‑ая, ‑ае.

Прадажны, падлізлівы. Рэптыльная газета.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наёмны, -ая, -ае.

1. Які працуе па найме або які выконваецца наёмнай сілай.

Н. рабочы.

Наёмная праца.

2. Які здаецца ў наём за пэўную плату.

Наёмная кватэра.

3. Падкуплены, прадажны.

Н. забойца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прастыту́тка, ‑і, ДМ ‑тутцы; Р мн. ‑тутак; ж.

1. Жанчына, якая займаецца прастытуцыяй; публічная жанчына.

2. перан. Разм. Беспрынцыповы, прадажны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

здра́длівы, -ая, -ае.

1. Які можа здрадзіць, прадажны.

З. чалавек.

2. Які заключае ў сабе здраду, з’яўляецца здрадай.

З. ўчынак.

3. перан. Падманлівы, каварны, які ўтойвае ў сабе што-н. непрыемнае.

Здрадлівая ўсмешка.

З. лёд.

|| наз. здра́длівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)