прагі́н, -у, мн. -ы, -аў, м.

Тое, што і прагіб (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прагі́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прагі́н прагі́ны
Р. прагі́ну прагі́наў
Д. прагі́ну прагі́нам
В. прагі́н прагі́ны
Т. прагі́нам прагі́намі
М. прагі́не прагі́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прагі́н, -ну м., см. прагі́б

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прагі́н, ‑у, м.

Тое, што і прагіб (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

проги́б м.

1. (действие) прагіна́нне, -ння ср., прагіба́нне, -ння ср.; (состояние) прагі́б, -бу м., прагі́н, -ну м.;

2. (место) прагі́б, -бу м., прагі́н, -ну м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Перагі́б (пэрэгі́б) ’сустаў’ (брагін., петрык., Шатал.). Дакладным адпаведнікам з’яўляецца серб.-харв. прѐгибак ’тс’. Прасл. *per‑gybъ (рус. переги́б, польск. przegib, чэш. přehyb, славен. pregíb, серб.-харв. пре́гиб ’згіб, згінанне, перагіб, перагінанне’, месца, дзе нешта перагнутае’, славац. prehyb ’прагін’) < прасл. *per‑gъ(b)‑nǫti, шматраз. *gybati > гнуць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прове́с​II м. (прогиб под тяжестью), спец. прагі́н, -ну м.; праве́с, -су м.; (провисание) правіса́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)