прагі́н, -у, мн. -ы, -аў, м.

Тое, што і прагіб (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прагі́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прагі́н прагі́ны
Р. прагі́ну прагі́наў
Д. прагі́ну прагі́нам
В. прагі́н прагі́ны
Т. прагі́нам прагі́намі
М. прагі́не прагі́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прагі́н, -ну м., см. прагі́б

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прагі́н, ‑у, м.

Тое, што і прагіб (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прагін

т. 12, с. 531

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

прагі́б м, прагі́н м Dúrchbiegung f -, -en, Dúrchhang m -(e)s, -hänge

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

краявы́ прагі́н

т. 8, с. 471

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

міжгорны прагін

т. 10, с. 335

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

перадгорны прагін

т. 12, с. 273

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Прыпяцкі прагін

т. 13, с. 77

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)