прагі́б
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
прагі́б |
прагі́бы |
| Р. |
прагі́бу |
прагі́баў |
| Д. |
прагі́бу |
прагі́бам |
| В. |
прагі́б |
прагі́бы |
| Т. |
прагі́бам |
прагі́бамі |
| М. |
прагі́бе |
прагі́бах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
прагі́б, -у, м.
1. гл. прагнуцца, прагнуць.
2. мн. -ы, -аў. Прагнутае месца.
Трэшчына ў прагібе.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прагі́б, -бу м., в разн. знач. проги́б;
не дапусці́ць ~бу бэ́лек — не допусти́ть проги́ба ба́лок;
трэ́шчына ў ~бе — тре́щина в проги́бе
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прагі́б, ‑у, м.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прагібаць — прагнуць.
2. Прагнутае месца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прагну́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -не́цца; зак.
Пад уздзеяннем цяжару атрымаць выгіб.
Столь прагнулася.
|| незак. прагіна́цца, -а́ецца і прагіба́цца, -а́ецца.
|| наз. прагі́б, -у, м., прагіна́нне, -я, н. і прагіба́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прагну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні; -ну́ты; зак., што.
Сілай цяжару зрабіць выгіб у чым-н.
П. металічны прут.
|| незак. прагіна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і прагіба́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. прагі́б, -у, м., прагіна́нне, -я, н. і прагіба́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прагі́н, -у, мн. -ы, -аў, м.
Тое, што і прагіб (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прагі́н, -ну м., см. прагі́б
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прагі́н, ‑у, м.
Тое, што і прагіб (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
седлаві́на, -ы, мн. -ы, -ві́н, ж.
1. Прагіб у спіне жывёлін (спец.).
2. Невялікая прадаўгаватая ўпадзіна паміж дзвюма высокімі вяршынямі ў горным хрыбце.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)