прагу́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які прагуляў, не з’явіўся на работу без уважлівай прычыны.

Злосны п.

|| ж. прагу́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прагу́льшчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прагу́льшчык прагу́льшчыкі
Р. прагу́льшчыка прагу́льшчыкаў
Д. прагу́льшчыку прагу́льшчыкам
В. прагу́льшчыка прагу́льшчыкаў
Т. прагу́льшчыкам прагу́льшчыкамі
М. прагу́льшчыку прагу́льшчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прагу́льшчык м. прогу́льщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прагу́льшчык, ‑а, м.

Той, хто не выходзіць на работу без уважлівай прычыны, хто робіць прагулы. — Бо гультай або, вазьмі, прагульшчык .. наровіць толькі на чужым пажывіцца, а сам карысці не дае. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прогу́льщик прагу́льшчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прагу́льшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да прагульшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)