прагу́каць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прагу́каю прагу́каем
2-я ас. прагу́каеш прагу́каеце
3-я ас. прагу́кае прагу́каюць
Прошлы час
м. прагу́каў прагу́калі
ж. прагу́кала
н. прагу́кала
Загадны лад
2-я ас. прагу́кай прагу́кайце
Дзеепрыслоўе
прош. час прагу́каўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прагука́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прагука́ю прагука́ем
2-я ас. прагука́еш прагука́еце
3-я ас. прагука́е прагука́юць
Прошлы час
м. прагука́ў прагука́лі
ж. прагука́ла
н. прагука́ла
Загадны лад
2-я ас. прагука́й прагука́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час прагука́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прагука́ць сов. (нек-рое время) прокрича́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прагука́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. Пракрычаць, гукнуць. — Цішэй, грамадзяне! — прагукаў .. [Рыгор] і абярнуўся назад. Гартны.

2. Гукаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)