прагру́каць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
прагру́каю |
прагру́каем |
| 2-я ас. |
прагру́каеш |
прагру́каеце |
| 3-я ас. |
прагру́кае |
прагру́каюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
прагру́каў |
прагру́калі |
| ж. |
прагру́кала |
| н. |
прагру́кала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
прагру́кай |
прагру́кайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
прагру́каўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прагру́каць сов., разг., в разн. знач. простуча́ть, просту́кать; прохло́пать; прогро́хать; прогрохота́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прагру́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Тое, што і прагрукатаць. Машыны імчаць па шляху, а праз пераезд, зварочваючы на прасёлкавую дарогу, толькі зрэдку прагрукае якая-небудзь фурманка. Навуменка. Зноў ударыў гром, прагрукаў над усім Зашыйкам з канца ў канец. Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прогрохота́ть сов., разг. прагруката́ць, прагру́каць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)