прагрукаце́ць гл. грукацець.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прагрукаце́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прагрукачу́ прагрукаці́м
2-я ас. прагрукаці́ш прагрукаціце́
3-я ас. прагрукаці́ць прагрукаця́ць
Прошлы час
м. прагрукаце́ў прагрукаце́лі
ж. прагрукаце́ла
н. прагрукаце́ла
Загадны лад
2-я ас. прагрукачы́ прагрукачы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прагрукаце́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прагрукаце́ць сов., разг., см. прагруката́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прагрукаце́ць, ‑качу, ‑каціш, ‑каціць; зак.

Разм. Тое, што і прагрукатаць. І выплыў сам жалобны спеў Над жудасцю пакут. І тры разы прагрукацеў Па мёртваму салют. Броўка. Прагрукацеў міма маняўровы паравоз, цягнучы за сабою цыстэрны. Васілёнак. Вазок прагрукацеў праз усю вуліцу, спыніўся ля крайняй хаты. Гаўрылкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грукаце́ць, -качу́, -ко́чаш, -ко́ча; -каці́; незак. (разм.).

Тое, што і грукатаць.

|| зак. прагрукаце́ць, -качу́, -ко́чаш, -ко́ча; -каці́.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

загрукаце́ць, ‑качу, ‑каціш, ‑каціць; зак.

Пачаць грукацець. // Прагрукацець. Раптам загрукацелі дзверы, і на парозе паявіўся чалавек з нашай на плячах. Марціновіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прогреме́ть сов., прям., перен. прагрыме́ць; (прозвякать) прабра́згаць; (прогрохотать) прагруката́ць, прагрукаце́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

простуча́ть сов.

1. (издать стук) прасту́каць, засту́каць; сту́кнуць;

2. (какое-то время) прасту́каць;

3. (проехать со стуком) прагрукаце́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)