прагні́сці

дзеяслоў, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. прагніе́ прагнію́ць
Прошлы час
м. прагні́ў прагнілі́
ж. прагніла́
н. прагніло́
Дзеепрыслоўе
прош. час прагні́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прагні́сці сов. прогни́ть; протле́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прагні́сці і прагні́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ніе́, -нію́ць; зак.

Згнісці, згніць наскрозь.

Падлога прагніла.

|| незак. прагніва́ць, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прагні́сці і прагні́ць, ‑гніе; зак.

Згнісці, згніць наскрозь. Ужо даўно працякаў дах, прагнілі некаторыя дошкі ў вагоне. Лынькоў. // перан. Дайсці да стану распаду. Стары свет дашчэнту прагніў, струхлеў. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прагні́ць сов., см. прагні́сці

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прогни́ть сов. прагні́сці, прагні́ць, мног. папрагніва́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пратле́ць, ‑ее; зак.

1. Паддацца тленню, прагнісці. Тканіна ад сырасці пратлела.

2. Тлеючы, зусім, да канца згарэць. Дровы ў печы пратлелі.

3. Прабыць які‑н. час у стане тлення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

протле́ть сов.

1. (прогнить) пратле́ць, прагні́сці, прагні́ць;

2. (прогореть) пратле́ць;

3. (некоторое время) пратле́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)