прагматы́чны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прагматы́чны |
прагматы́чная |
прагматы́чнае |
прагматы́чныя |
| Р. |
прагматы́чнага |
прагматы́чнай
прагматы́чнае |
прагматы́чнага |
прагматы́чных |
| Д. |
прагматы́чнаму |
прагматы́чнай |
прагматы́чнаму |
прагматы́чным |
| В. |
прагматы́чны (неадуш.)
прагматы́чнага (адуш.) |
прагматы́чную |
прагматы́чнае |
прагматы́чныя (неадуш.)
прагматы́чных (адуш.) |
| Т. |
прагматы́чным |
прагматы́чнай
прагматы́чнаю |
прагматы́чным |
прагматы́чнымі |
| М. |
прагматы́чным |
прагматы́чнай |
прагматы́чным |
прагматы́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прагматы́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
прагматы́чны |
прагматы́чная |
прагматы́чнае |
прагматы́чныя |
| Р. |
прагматы́чнага |
прагматы́чнай
прагматы́чнае |
прагматы́чнага |
прагматы́чных |
| Д. |
прагматы́чнаму |
прагматы́чнай |
прагматы́чнаму |
прагматы́чным |
| В. |
прагматы́чны (неадуш.)
прагматы́чнага (адуш.) |
прагматы́чную |
прагматы́чнае |
прагматы́чныя (неадуш.)
прагматы́чных (адуш.) |
| Т. |
прагматы́чным |
прагматы́чнай
прагматы́чнаю |
прагматы́чным |
прагматы́чнымі |
| М. |
прагматы́чным |
прагматы́чнай |
прагматы́чным |
прагматы́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прагматы́чны прагмати́ческий; прагмати́чный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прагматы́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да прагматызму; заснаваны на прагматызме. [М. Гарэцкаму] аднолькава чужыя.. прагматычны погляд на літаратуру як ілюстрацыю сацыялагічных тэзісаў і эстэтычныя тэорыі прыхільнікаў чыстага мастацтва. Мушынскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прагма́тыка, -і, ДМ -тыцы, ж.
У семіётыцы, мовазнаўстве: кірунак, які вывучае адносіны паміж сродкамі мовы і тымі, хто гэтымі сродкамі карыстаецца; самі такія адносіны.
|| прым. прагматы́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прагматы́зм, -у, м.
1. Плынь у філасофіі, якая адмаўляе неабходнасць пазнання аб’ектыўных законаў рэчаіснасці і прызнае ісцінай толькі тое, што дае практычна карысныя вынікі.
2. У гістарычнай навуцы: кірунак, які абмяжоўваецца апісаннем падзей у іх знешняй сувязі і паслядоўнасці без раскрыцця заканамернасцей іх развіцця.
|| прым. прагматы́чны, -ая,-ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прагмати́ческий прагматы́чны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прагмати́чный прагматы́чны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)