Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прагматы́чны прагмати́ческий; прагмати́чный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прагматы́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да прагматызму; заснаваны на прагматызме. [М. Гарэцкаму] аднолькава чужыя.. прагматычны погляд на літаратуру як ілюстрацыю сацыялагічных тэзісаў і эстэтычныя тэорыі прыхільнікаў чыстага мастацтва.Мушынскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прагматы́чныфілас., тс.перан. pragmátisch
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
прагматы́чны
(гр. pragmatikos)
1) уласцівы прагматызму;
2) які мае практычнае прымяненне.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
прагма́тыка, -і, ДМ -тыцы, ж.
У семіётыцы, мовазнаўстве: кірунак, які вывучае адносіны паміж сродкамі мовы і тымі, хто гэтымі сродкамі карыстаецца; самі такія адносіны.
|| прым.прагматы́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прагматы́зм, -у, м.
1. Плынь у філасофіі, якая адмаўляе неабходнасць пазнання аб’ектыўных законаў рэчаіснасці і прызнае ісцінай толькі тое, што дае практычна карысныя вынікі.
2. У гістарычнай навуцы: кірунак, які абмяжоўваецца апісаннем падзей у іх знешняй сувязі і паслядоўнасці без раскрыцця заканамернасцей іх развіцця.
|| прым.прагматы́чны, -ая,-ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Прагматычны аналіз 1/312
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
прагмати́ческийпрагматы́чны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)