прагалі́ць, -алю́, -о́ліш, -о́ліць; -о́лены; зак., што.

Выгаліць палоску паміж валасамі, прабрыць.

|| незак. праго́льваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прагалі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прагалю́ праго́лім
2-я ас. праго́ліш праго́ліце
3-я ас. праго́ліць праго́ляць
Прошлы час
м. прагалі́ў прагалі́лі
ж. прагалі́ла
н. прагалі́ла
Загадны лад
2-я ас. прагалі́ прагалі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прагалі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прагалі́ць сов., в разн. знач. пробри́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прагалі́ць, ‑галю, ‑голіш, ‑голіць; зак., што.

1. Выгаліць якое‑н. Месца.

2. Галіць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праго́льваць гл. прагаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пробри́ть сов. прагалі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

праго́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прагаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праго́лены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прагаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)