праві́зар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Аптэчны работнік, фармацэўт вышэйшай кваліфікацыі.

|| прым. праві́зарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

праві́зар

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. праві́зар праві́зары
Р. праві́зара праві́зараў
Д. праві́зару праві́зарам
В. праві́зара праві́зараў
Т. праві́зарам праві́зарамі
М. праві́зару праві́зарах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

праві́зар м. прови́зор

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

праві́зар, ‑а, м.

Аптэчны работнік вышэйшай кваліфікацыі.

[Ад лац. provisor.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прови́зор праві́зар, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)