правамо́цны, -ая, -ае (кніжн.).

Які мае законныя правы, паўнамоцтвы.

П. сход.

|| наз. правамо́цтва, -а, мн. -ы, -аў, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

правамо́цны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. правамо́цны правамо́цная правамо́цнае правамо́цныя
Р. правамо́цнага правамо́цнай
правамо́цнае		 правамо́цнага правамо́цных
Д. правамо́цнаму правамо́цнай правамо́цнаму правамо́цным
В. правамо́цны (неадуш.)
правамо́цнага (адуш.)		 правамо́цную правамо́цнае правамо́цныя (неадуш.)
правамо́цных (адуш.)
Т. правамо́цным правамо́цнай
правамо́цнаю		 правамо́цным правамо́цнымі
М. правамо́цным правамо́цнай правамо́цным правамо́цных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

правамо́цны юр. правомо́чный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

правамо́цны, ‑ая, ‑ае.

Які мае законныя правы, паўнамоцтвы. Сёння.. [Зося] адчувала сябе правамоцным членам вялікага дружнага калектыву. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

правомо́чный правамо́цны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)