праважа́ты
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
праважа́ты |
праважа́тая |
праважа́тае |
праважа́тыя |
| Р. |
праважа́тага |
праважа́тай
праважа́тае |
праважа́тага |
праважа́тых |
| Д. |
праважа́таму |
праважа́тай |
праважа́таму |
праважа́тым |
| В. |
праважа́ты (неадуш.)
праважа́тага (адуш.) |
праважа́тую |
праважа́тае |
праважа́тыя (неадуш.)
праважа́тых (адуш.) |
| Т. |
праважа́тым |
праважа́тай
праважа́таю |
праважа́тым |
праважа́тымі |
| М. |
праважа́тым |
праважа́тай |
праважа́тым |
праважа́тых |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
праважа́ты
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
мн. |
| м. |
- |
| Н. |
праважа́ты |
праважа́тыя |
| Р. |
праважа́тага |
праважа́тых |
| Д. |
праважа́таму |
праважа́тым |
| В. |
праважа́тага |
праважа́тых |
| Т. |
праважа́тым |
праважа́тымі |
| М. |
праважа́тым |
праважа́тых |
Крыніцы:
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
праважа́ты, ‑ага, м.
Разм. Той, хто суправаджае каго‑н. з мэтай аховы яго або каб паказаць дарогу. Праважаты наш начаваць не застаўся, як ні ўгаворвалі яго партызаны, ведаючы, што можна ў такую завіруху збіцца з дарогі ў полі. Шамякін. // Той, хто праводзіць каго‑н. на поезд, самалёт і пад. Правадніца папярэдзіла праважатых, каб пакінулі вагон. Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Праважа́ты ’той, хто суправаджае каго-небудзь з мэтай аховы ці паказвае дарогу’, ’той, хто праводзіць на поезд, самалёт і пад.’ (ТСБМ). Новае запазычанне з рус. провожа́тый ’тс’ < провожа́ть ’праводзіць’; параўн. адаптаванае провожа́тор ’суправаджальнік’, паралельнае да провода́тор ’павадыр’ (ТС).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)