правадні́ца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
правадні́ца |
правадні́цы |
| Р. |
правадні́цы |
правадні́ц |
| Д. |
правадні́цы |
правадні́цам |
| В. |
правадні́цу |
правадні́ц |
| Т. |
правадні́цай правадні́цаю |
правадні́цамі |
| М. |
правадні́цы |
правадні́цах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
правадні́ца ж. проводни́ца; (для охраны или указания пути — ещё) провожа́тая
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
правадні́ца, ‑ы, ж.
Жан. да праваднік 1.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
правадні́к¹, -а́, мн. -і, -о́ў, м.
1. Той, хто паказвае дарогу.
Адправіцца ў дарогу з правадніком.
2. Чыгуначны служачы, які суправаджае вагон.
Брыгада праваднікоў.
3. Спецыяліст, які працуе са службовым сабакам.
П. з вышуковым сабакам.
|| ж. правадні́ца, -ы, мн. -ы, -ніц.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
правадніца / у самалёце: сцюардэса
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
проводни́ца правадні́ца, -цы ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
путеводи́тельница (проводница) уст. правадні́ца, -цы ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
провожа́тая павады́рка, -кі ж.; (проводница) правадні́ца, -цы ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пыласо́с, ‑а, м.
Апарат для ачышчэння ад пылу памяшканняў, адзення, мэблі і пад. У калідоры правадніца пыласосам чысціла дывановую дарожку. Хомчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
праважа́ты, ‑ага, м.
Разм. Той, хто суправаджае каго‑н. з мэтай аховы яго або каб паказаць дарогу. Праважаты наш начаваць не застаўся, як ні ўгаворвалі яго партызаны, ведаючы, што можна ў такую завіруху збіцца з дарогі ў полі. Шамякін. // Той, хто праводзіць каго‑н. на поезд, самалёт і пад. Правадніца папярэдзіла праважатых, каб пакінулі вагон. Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)