прабяга́ць гл. прабегчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прабяга́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прабяга́ю прабяга́ем
2-я ас. прабяга́еш прабяга́еце
3-я ас. прабяга́е прабяга́юць
Прошлы час
м. прабяга́ў прабяга́лі
ж. прабяга́ла
н. прабяга́ла
Загадны лад
2-я ас. прабяга́й прабяга́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прабяга́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прабяга́ць несов., в разн. знач. пробега́ть; см. прабе́гчы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прабяга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прабегчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прабе́гчы, -бягу́, -бяжы́ш, -бяжы́ць; -бяжы́м, -бежыце́, -бягу́ць; -бе́г, -гла; -бяжы́; зак.

1. Бягом прайсці міма або цераз што-н.

П. цераз поле.

П. па двары.

2. што. Бягом пераадолець якую-н. адлегласць.

П. тры кіламетры.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Паказацца і хутка знікнуць, мільгануць, пранесціся.

Па твары прабегла ўсмешка.

4. перан., што. Бегла прачытаць (разм.).

П. вачамі старонку.

5. чым. Правесці (пальцамі, рукой) па чым-н. (разм.).

П. пальцамі па клавішах.

|| незак. прабяга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прабяга́цца несов., страд. пробега́ться; см. прабяга́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пробега́ть несов., в разн. знач. прабяга́ць; см. пробежа́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прабяга́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да прабяга́ць (гл. прабегчы ў 1, 4 і 5 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Праблюда́нне ’збераганне’ (Нас.), праблюдаць ’зберагаць’, прабягаць ’зберагчы’ (Нас.). Прэфіксальны дэрыват ад блюсць (гл. будзіць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прабе́жка, ‑і, ДМ ‑жцы; Р мн. ‑жак; ж.

Дзеянне паводле дзеясл. прабягаць — прабегчы (у 1, 2 знач.) і прабегчыся (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)