по́ўны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. по́ўны по́ўная по́ўнае по́ўныя
Р. по́ўнага по́ўнай
по́ўнае		 по́ўнага по́ўных
Д. по́ўнаму по́ўнай по́ўнаму по́ўным
В. по́ўны (неадуш.)
по́ўнага (адуш.)		 по́ўную по́ўнае по́ўныя (неадуш.)
по́ўных (адуш.)
Т. по́ўным по́ўнай
по́ўнаю		 по́ўным по́ўнымі
М. по́ўным по́ўнай по́ўным по́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

усёдарава́нне, -я, н. (кніжн.).

Поўнае дараванне ўсяго, усіх крыўд, зла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

двайні́к

‘чалавек, які мае поўнае або блізкае падабенства з другім чалавекам’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. двайні́к двайнікі́
Р. двайніка́ двайніко́ў
Д. двайніку́ двайніка́м
В. двайніка́ двайніко́ў
Т. двайніко́м двайніка́мі
М. двайніку́ двайніка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

запусце́нне, -я, н.

Стан запусцелага, заняпаду.

Хата ў запусценні.

Поўнае з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

штыль¹, -ю, м.

Поўнае зацішша на моры.

|| прым. штылявы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прымірэ́нне ср. примире́ние;

наступі́ла по́ўнае п. — наступи́ло по́лное примире́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нігілі́зм, -у, м. (кніжн.).

Поўнае адмаўленне ўсяго агульнапрызнанага, поўны скептыцызм.

|| прым. нігілісты́чны, -ая, -ае.

Нігілістычныя погляды.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

самасвядо́масць, -і, ж.

Поўнае разуменне сваёй сутнасці, свайго значэння, сваёй ролі ў жыцці, грамадстве.

Нацыянальная с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разру́ха, -і, ДМ -ру́се, ж.

Поўнае расстройства, развал у гаспадарцы, у эканоміцы.

Цяжкі час ваеннай разрухі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пако́ра, -ы, ж.

1. Поўнае падпарадкаванне, пакорнасць.

Хрысціянская п.

2. Паслушэнства, пакорлівае прыняцце лёсу.

Прыняць патрабаванні з пакораю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)