вяха́ ж., прям., перен. ве́ха;

ста́віць ве́хі — ста́вить ве́хи;

асно́ўныя ве́хі тво́рчасці паэ́та — основны́е ве́хи тво́рчества поэ́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

посети́ть сов.

1. наве́даць;

2. перен. наве́даць; прыйсці́ (да каго);

поэ́та посети́ло вдохнове́ние да паэ́та прыйшло́ (паэ́та наве́дала) натхне́нне.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Паэт ’аўтар вершаваных твораў’ (ТСБМ). З рус. мовы (магчыма, у XX ст.), у якой слова поэт праз франц. poète ці ням. Poet паходзіць з лац. poēta < ст.-грэч. ποιητής ’вытворца, стваральнік, складальнік (вершаў)’. Аднак ст.-бел. поета, поэта ’паэт’ (1540) — праз ст.-польск. poeta з лац. poēta (Булыка, Лекс. запазыч., 159).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

спро́ба ж.

1. в разн. знач. попы́тка;

рабі́ць ~бу — де́лать попы́тку;

пе́ршая с. — пе́рвая попы́тка;

2. о́пыт м.;

пе́ршыя ~бы паэ́та — пе́рвые о́пыты поэ́та;

3. про́ба

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)