по́шта
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
по́шта |
| Р. |
по́шты |
| Д. |
по́шце |
| В. |
по́шту |
| Т. |
по́штай
по́штаю |
| М. |
по́шце |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
экспрэ́с-по́шта
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
экспрэ́с-по́шта |
| Р. |
экспрэ́с-по́шты |
| Д. |
экспрэ́с-по́шце |
| В. |
экспрэ́с-по́шту |
| Т. |
экспрэ́с-по́штай
экспрэ́с-по́штаю |
| М. |
экспрэ́с-по́шце |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
адпраўле́нне, -я, мн. -і, -яў, н.
1. гл. адправіцца, адправіць.
2. спец. Тое, што пасылаецца, адпраўляецца поштай.
Паштовае а.
Заказное а.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
заказны́, -а́я, -о́е.
1. Зроблены на заказ; які дастаўляецца па заказе.
З. касцюм.
З. аўтобус.
2. Адпраўлены поштай з павышанай адказнасцю за дастаўку і з дадатковай аплатай.
Заказное пісьмо.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
адпраўле́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле дзеясл. адпраўляць — адправіць (у 1–4 знач.) і адпраўляцца — адправіцца.
2. Спец. Тое, што пасылаецца, адпраўляецца поштай. Паштовыя адпраўленні.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прысла́ць, прышлю́, прышле́ш, прышле́; прышлём, прышляце́, прышлю́ць; прышлі́; прысла́ны; зак.
1. каго-што. Даставіць праз каго-н. або поштай.
П. пасылку. П. падарунак.
2. каго (што). Накіраваць куды-н. з якой-н. мэтай.
П. пасыльнага.
|| незак. прысыла́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. прысы́лка, -і, ДМ -лцы, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
плаце́ж, ‑цяжу, м.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. плаціць.
2. Сума, якая павінна быць выплачана.
•••
Накладны плацеж — від грашовага разліку, пры якім грошы бяруцца поштай, чыгункай і пад. з атрымальніка для перадачы іх адпраўшчыку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прысла́ць 1, прышлю, прышлеш, прышле; прышлём, прышляце; зак., каго-што.
1. Даставіць што‑н. поштай або праз каго‑н. Поштай маці мне прыслала ў інтэрнат пасылку. Лойка. [Цыпрук:] — Прышлю табе праз унука старыя граблі. Бядуля. З другім пісьмом Надзя прыслала Салаўёву фотакартку. Шахавец.
2. Накіраваць каго‑, што‑н. куды‑н. з якой‑н. мэтай, па якой‑н. справе. Сяльчонак абяцаў прыслаць машыну, адвезці Льва Раманавіча ў горад на аэрадром. Асіпенка. Такое не здаралася, відаць, як свет светам: да мужыцкага сына прыслалі сваццю з панскага двара. Брыль.
прысла́ць 2, ‑сцялю, ‑сцелеш, ‑сцеле; зак., што.
Трохі, няпоўнасцю заслаць, прыкрыць зверху. Сяк-так давалок [мяшок збожжа]. На палаткі ўсцягнуў. Сенам прыслаў. Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пашто́вы, ‑ая, ‑ае.
Звязаны з поштай, з перасылкай пісьмаў, пасылак, грошай і пад. Паштовая сувязь. Паштовае агенцтва. □ Мне трэба .. напісаць пісьмо аднаму чалавеку, але я не ведаў, ці ёсць там у іх паштовае аддзяленне, ці трэба пісаць на горад. Чорны. // Прызначаны для адпраўленняў па пошце (пісьмаў, пасылак і пад.). Паштовыя маркі. Паштовы поезд. Паштовая скрынка. // Які абслугоўвае пошту. Паштовы служачы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
здо́льнасць, ‑і, ж.
1. Уласцівасць, асаблівасць каго‑н., што праяўляецца ў якой‑н. дзейснасці, учынках і пад.; уменне рабіць што‑н., весці сябе якім‑н. чынам і пад. Здольнасць рухацца. Разумовыя здольнасці. □ Да гэтага ж часу ніхто не ведаў аб ваяцкіх здольнасцях дзеда Талаша. Колас. За гэткія свае здольнасці збіраць і разносіць навіны .. [Тодара] ў вёсцы празвалі Поштай. Крапіва. // Стан, якасць каго‑, чаго‑н., неабходныя для здзяйснення чаго‑н. або выкарыстання якім‑н. чынам. Прапускная здольнасць дарог. Пакупная здольнасць насельніцтва.
2. звычайна мн. (здо́льнасці, ‑ей). Прыродныя схільнасці да занятку чым‑н.; дар, талент. Музычныя здольнасці. Здольнасці да матэматыкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)