поча́ток

1. бот. пача́так, -тка м., ката́х, -ха́ м.;

2. (о пряже) пачы́нак, -нка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пачы́нак, -нка м., текст. поча́ток

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кіёўка ж., обл. поча́ток м. (кукурузный)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кія́х, -ха́ м., обл. поча́ток;

кіяхі́ кукуру́зы — поча́тки кукуру́зы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ката́х, -ха́ м., бот.

1. (кукурузы) поча́ток;

2. (вербы, берёзы) серёжка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пача́так, поча́ток ’месца, з якога што-н. пачынаецца, першы момант дзеяння, з’явы’, ’аснова, крыніца, сутнасць чаго-н.’ (ТСБМ, Нас., Гарэц., Яруш., Шат., Касп.; ашм., Сл. ПЗБ), ’незапячатаны мёд’ (Анох.), ’верацяно, цалкам запоўненае напрадзенымі ніткамі, на якое наматваюцца ніткі з меншага верацяна’ (Нас., Уладз.), ’суквецце з кветкай ці пладом’ (ТСБМ). Укр., рус. поча́ток, польск. początek, в.-луж. počatk, чэш., počátek, славац. počiatok, серб.-харв. поче́так, макед. почеток, ст.-слав. на‑чѧтъкъ. Утворана ад прасл. дзеепрыметніка на ‑tъ, дзеяслова ‑čęti і суфікса ‑ъkъ. Да чыні́ць (гл.) < і.-е. *ken‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пача́так I, -тку м.

1. в разн. знач. нача́ло; ср.;

п. шля́ху — нача́ло пути́;

браць п. — брать нача́ло;

палажы́ць п. — положи́ть нача́ло;

у ~тку го́да — в нача́ле го́да;

арганізу́ючы п. — организу́ющее нача́ло;

2. перен. зача́тки мн.;

п. но́вых адно́сін — зача́тки но́вых отноше́ний;

3. только мн. нача́тки;

~ткі арыфме́тыкі — нача́тки арифме́тики;

◊ з ~ку да канца́ — с нача́ла до конца́;

з са́мага ~тку — с са́мого нача́ла

пача́так II, -тка м. поча́ток;

кукуру́зныя ~ткі — кукуру́зные поча́тки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)