посо́л​I дипл. пасо́л, -сла́ м., амбаса́дар, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

посо́л​II м.

1. (действие) сале́нне, -ння ср., пасо́л, -лу м.;

2. (способ соления) пасо́л, -лу м.;

сельдь пря́ного посо́ла селядцы́ во́страга пасо́лу.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

амбаса́дар м. посо́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пасо́л I, -сла́ м. посо́л

пасо́л II, -лу м. (способ соления) посо́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чанавы́

1. чаново́й;

ч. пасо́л ры́бы — чаново́й посо́л ры́бы;

2. в знач. сущ. чаново́й, чановщи́к м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пасо́л ’чалавек, пасланы з якім-н. даручэннем, пасланец’, ’дыпламатычны прадстаўнік’ (ТСБМ, Федар. 6; КЭС, лаг., Нас.), ’сват’ (стаўб., Сл. ПЗБ). Укр., рус. посол, ст.-рус., ц.-слав. посълъ, польск. poseł, н.-луж. posoł, чэш. posel, славац. posol. Да po‑ і sъlati > слаць (гл.). Утвораны пры дапамозе суфікса ‑ъ (po‑sъl‑ъ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

полномо́чный

1. паўнамо́цны;

полномо́чный мини́стр паўнамо́цны міні́стр;

полномо́чный посо́л паўнамо́цны пасо́л (амбаса́дар);

полномо́чный представи́тель паўнамо́цны прадстаўні́к;

2. (уполномоченный) упаўнава́жаны;

я не полномо́чен э́то де́лать я не ўпаўнава́жаны гэ́та рабі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)