по́пусту

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
по́пусту - -

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

по́пусту, прысл.

Разм. Дарэмна, марна. Васіль не пярэчыў. Чаго казаць попусту. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по-пусто́му и по́пусту нареч., разг. по́пусту, дарма́, дарэ́мна, ма́рна.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́пуст

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. по́пуст по́пусты
Р. по́пусту по́пустаў
Д. по́пусту по́пустам
В. по́пуст по́пусты
Т. по́пустам по́пустамі
М. по́пусце по́пустах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

крыку́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

1. Крыклівы чалавек.

2. Пра таго, хто многа і попусту гаворыць.

|| ж. крыку́ха, -і, ДМ -ку́се, мн. -і, -ку́х.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зглу́млены разг. испо́рченный; истра́ченный по́пусту

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зглумі́цца сов., разг. испо́ртиться; истра́титься по́пусту

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зглумі́ць сов., разг. испо́ртить; истра́тить по́пусту

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Лагані́ць ’многа гаварыць попусту, абы-што’ (дзярж., Нар. сл., КТС, Л. Калюга), відавочна, запазычана з літ. /б- ginti ’нагаварыць (усялякіх небыліц)’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пустаглу́м ’хто бескарысна марнуе грошы ці іншыя каштоўныя рэчы’ (Варл.). Да глуміць ’псаваць, марнаваць’, параўн. попусту, упустую (траціць грошы і пад.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)