по́ні

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. по́ні по́ні
Р. по́ні по́ні
Д. по́ні по́ні
В. по́ні по́ні
Т. по́ні по́ні
М. по́ні по́ні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

по́ні, нескл., м.

Конь штучна выведзенай нізкарослай пароды.

Катацца на п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по́ні нескл., м. по́ни

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́ні, нескл., м.

Конь нізкарослай пароды.

[Англ. pony.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

По́ні ’парода нізкарослых коней’ (ТСБМ). З англ. pony ’тс’, што, відаць, з шатл. кельц. pown(e)y ’тс’, паходжанне якога няяснае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

По́ня

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. По́ня
Р. По́ні
Д. По́ні
В. По́ню
Т. По́няй
По́няю
М. По́ні

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

по́ни по́ні нескл., м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ По́нцы ’рамка ў калодачным вулеі’ (гродз., Сл. ПЗБ). З рус. по́ні}ьк попка ’перакідная сетка на птушак: сіло ў выглядзе сеткі, нацягнутай на абруч’, пояса ’рэшата’. Паводле Даля (3, 750), папцы ад панамцы, пять, брать. Паводле Фасмера (3, 326), звязана са ст.-слав. пьнѫ, пати ’нацягваць’, опонл ’завеса’, што больш імаверна. Рамка ў вулеі мае выгляд сеткі — відаць, перанос паводле падабенства.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)