по́мны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. по́мны по́мная по́мнае по́мныя
Р. по́мнага по́мнай
по́мнае		 по́мнага по́мных
Д. по́мнаму по́мнай по́мнаму по́мным
В. по́мны (неадуш.)
по́мнага (адуш.)		 по́мную по́мнае по́мныя (неадуш.)
по́мных (адуш.)
Т. по́мным по́мнай
по́мнаю		 по́мным по́мнымі
М. по́мным по́мнай по́мным по́мных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

По́мны ’памятны’ (Сцяшк. Сл.). Магчыма, з польск. pomny ’тс’; Банькоўскі (2, 694) лічыць польск. pomny, niepomny, wiekopomny штучнымі паэтычнымі ўтварэннямі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адпампава́ць, ‑пую, ‑пуеш, ‑пуе; зак.

Адліць з дапамогаю помны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

памятны, помны, незабыўны; неўміручы (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)