по́мны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
по́мны |
по́мная |
по́мнае |
по́мныя |
| Р. |
по́мнага |
по́мнай
по́мнае |
по́мнага |
по́мных |
| Д. |
по́мнаму |
по́мнай |
по́мнаму |
по́мным |
| В. |
по́мны (неадуш.)
по́мнага (адуш.) |
по́мную |
по́мнае |
по́мныя (неадуш.)
по́мных (адуш.) |
| Т. |
по́мным |
по́мнай
по́мнаю |
по́мным |
по́мнымі |
| М. |
по́мным |
по́мнай |
по́мным |
по́мных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
По́мны ’памятны’ (Сцяшк. Сл.). Магчыма, з польск. pomny ’тс’; Банькоўскі (2, 694) лічыць польск. pomny, niepomny, wiekopomny штучнымі паэтычнымі ўтварэннямі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
адпампава́ць, ‑пую, ‑пуеш, ‑пуе; зак.
Адліць з дапамогаю помны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
памятны, помны, незабыўны; неўміручы (перан.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)