поме́щик уст. паме́шчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абша́рнік м. поме́щик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паме́шчык м. поме́щик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Паме́шчык ’землеўладальнік, звычайна дваранін, пан’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ). З рус. поме́щик (Крукоўскі, Уплыў, 74), дзе з’яўляецца дэрыватам ад поместье (гл.) (Фасмер, 3, 323).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пано́к, -нка́ м.

1. ме́лкий поме́щик; пано́к;

2. (обращение) господи́н, ба́рин

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ю́нкер

1. (крупный немецкий помещик) ю́нкер, -ра м.;

2. воен., ист. ю́нкер, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пан м.

1. поме́щик, пан, ба́рин;

2. ба́рин, господи́н;

ва́жны п. — ва́жный господи́н (ба́рин);

3. (лицо, пользующееся властью по отношению к другим) господи́н, пан;

4. разг. (об уклоняющемся от работы) ба́рин;

5. (обращение) па́не господи́н, су́дарь;

◊ ці п., ці прапа́ў — погов. ли́бо пан, ли́бо пропа́л;

не вялі́кі п. — не велика́ ши́шка;

жыць па́нам (як пан, па-па́нску) — жить ба́рином;

віда́ць па́на па халя́вах — посл. ви́дно пти́цу по полёту

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)