полыха́ть несов. пала́ць, гарэ́ць; (выкидывая языки пламени) шуга́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пала́ць I несов.

1. (гореть) пыла́ть, полыха́ть;

2. (ярко светиться, сверкать) пыла́ть, полыха́ть, пламене́ть

пала́ць II несов. прове́ивать (зерно с помощью специального корытца)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Палыха́ць ’гарэць зыркім, яркім полымем; свяціцца яркім святлом’. Рус. полыха́ть ’тс’, укр. полохну́ти ’успыхнуць, разгарэцца’. Звязваюць з паласнуць (гл.) або з по́лах (Фасмер, 3, 321).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

шуга́ць несов.

1. полыха́ть; (вспыхивая — ещё) пыла́ть, пламене́ть;

2. дуть (порывисто);

3. (вываливать, выливать) у́хать;

1-3 см. шугану́ць 1-3;

4. (крыльями) маха́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)