по́ло спорт., нескл. по́ла ср.;
во́дное по́ло во́днае по́ла.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
по́ла нескл., ср., спорт. по́ло
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
По́ла (по́ло) ’выгук, якім падганяюць валоў’ (ганц., Сл. ПЗБ). Няясна, магчыма, з выразаў поле! (*у полё!) з дэпалаталізацыяй канцовак склада; гл. по́ле.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
во́дны во́дный;
~ная прасто́ра — во́дное простра́нство;
в. тра́нспарт — во́дный тра́нспорт;
~ныя злучэ́нні — хим. во́дные соедине́ния;
○ ~нае по́ла — спорт. во́дное по́ло
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
По́лы ’пусты ўнутры, нічым не запоўнены’ (ТСБМ). Рус. полый ’тс’, ’адчынены; раскрыты насцеж’, по́ло ’свабодна, нічым не занята’, стараж.-рус. полъ ’пусты, адкрыты’, ст.-чэш. polo ’полае, пустое месца’. Прасл. *polъ, *polъjь ’адкрыты’, суадносіцца з прасл. *polje (гл. поле), корань і.-е. *pel‑ ’шырокі, адкрыты’ (Чарных, 2, 54). Беларускае слова, хутчэй за ўсё, запазычана з рускай мовы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)