паляшу́чка ж. (жительница Полесья) полешу́чка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паляшу́к (род. палешука́) м. (житель Полесья) полешу́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пажы́так ’дробны скарб, хатнія рэчы; здабыча, пажыва’ (ТСБМ, Нас., Бяльк., Шат.), пожы́ток ’узятак’ (Ніканчук, Лексика Полесья). З польск. pożỳtek ’карысць, выгада’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

глыб (род. глы́бі) ж. глубь; глубина́;

у ~бі акія́на — в глубине́ океа́на;

у ~бі двара́ — в глубине́ двора́;

у ~бі Пале́сся — в глуби́ Поле́сья

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

не́тры, -раў ед. нет

1. не́дра;

распрацо́ўка ~раў — разрабо́тка недр;

2. (труднопроходимое место) де́бри, ча́ща ж.;

3. перен. не́дра;

у ~рах Пале́сся — в не́драх Поле́сья

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

не́дра

1. не́тры, -раў ед. нет;

земны́е не́дра зямны́я не́тры;

разрабо́тка недр распрацо́ўка не́траў;

2. перен. не́тры, -раў ед. нет; (гуща) гу́шчы, -шчаў, ед. гу́шча, -шчы ж.; (глубина) глыбіня́, -ні́ ж.;

в не́драх Поле́сья у не́трах Пале́сся;

в не́драх души́ у глыбіні́ душы́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Стрыбо́г ‘уладар зямных і нябесных вод (атаясамліваўся з Міколам Вясеннім або Лысым)’ (Жлоба, Народная педагогика Полесья: по материалам этнографических исследований, Брест, 2002, 182–183), страж.-рус. Стрибогъ ‘бог вятроў’, параўн. вѣітри, Стрибожи внуци ў “Слове пра паход Ігаравы”. Лічыцца запазычаннем з ст.-іран. *Srībaɣa; паводле Мартынава (Этнагенез, 6–7), ‘добры бог’, супрацьпастаўлены *Dužbaɣa ‘злы бог’, суадносным з стараж.-рус. Дажьбогъ (< прасл. *dъžbogъ). Гл. таксама Фасмер, 3, 777 (з аглядам версій і літ-ры). Трубачоў (Этногенез₂, 197–198) лічыць прасл. *stribogъ і *da(djь)bogъ культурнымі інавацыямі славян, а не індаеўрапейскімі архаізмамі, першае з якіх уяўляе кампазіт з імператыўнай формай дзеяслова *sterti ‘распаўсюджваць, распасціраць’ у спалучэнні з іменем *bogъ ‘бог’; гл. яшчэ Праабражэнскі, 2, 398; Якабсон, IJSLP, 1959, 1–2, 272; Тапароў, СБЯ, 1983, 120; Жураўлёў, Язык и миф, 171–172. Сувязь з стрыбаць (гл.) і ням. streben ‘прагнуць, імкнуцца’ (Брукнер, KZ, 50, 195) малаверагодная, паколькі гэта быў бы просты аддзеяслоўны дэрыват, параўн. стрыбок ‘скачок’. Гл. яшчэ Зайкоўскі, Бел. міф.₂, 492–493; ЕСУМ, 5, 439–440.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)