по́лачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. по́лачны по́лачная по́лачнае по́лачныя
Р. по́лачнага по́лачнай
по́лачнае		 по́лачнага по́лачных
Д. по́лачнаму по́лачнай по́лачнаму по́лачным
В. по́лачны по́лачную по́лачнае по́лачныя
Т. по́лачным по́лачнай
по́лачнаю		 по́лачным по́лачнымі
М. по́лачным по́лачнай по́лачным по́лачных

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

по́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

1. Кавалак тканіны ва ўсю першапачатковую шырыню.

Спадніца з трох полак.

2. Лаўка ў вагоне для сядзення ці ляжання.

Верхняя п.

|| прым. по́лачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)