пожа́рище (место пожара) пажа́рышча, -шча ср.; пагарэ́лішча, -шча ср.; (попелище) папялі́шча, -шча ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пажа́рышча ср. (место пожара) пожа́рище, пепели́ще
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Пажа́рышча ’месца, дзе быў пажар; тое, што засталося пасля пажару’. Рус., укр. пожа́рище, серб.-харв. по̏жа̄риште, славен. požárišče, балг. пожа́риште ’тс’. Дэрыват ад пажар з суф. ‑iště; старажытная ўсх.-паўдн. словаўваральная мадэль лакальных назваў. Сюды ж дыял. ’поле на месцы выгаралага лесу’ (Выг. дыс.), а таксама палес. пожа́рішʼчʼе, пуже́рішчʼе ’выгаралы кавалак лесу’ (Талстой, Георг. терм., 198).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пепели́ще ср.
1. (пожарище) уст. пажа́рышча, -шча ср., папялі́шча, -шча ср.;
2. уст. ро́дны кут, бацько́ўскі дом;
верну́ться на ста́рое пепели́ще вярну́цца ў ро́дны кут (бацько́ўскі дом).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
куры́цца несов.
1. кури́ться;
папяро́са не ку́рыцца — папиро́са не ку́рится;
2. дыми́ться; (о дыме, пыли, тумане и т.п. — ещё) кури́ться;
на пажа́рышчы куры́ліся галаве́шкі — на пожа́рище дыми́лись (кури́лись) голове́шки;
3. страд. кури́ться; см. куры́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)