по́дыум, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Узвышэнне для натуршчыка, манекеншчыкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по́дыум

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. по́дыум по́дыумы
Р. по́дыума по́дыумаў
Д. по́дыуму по́дыумам
В. по́дыум по́дыумы
Т. по́дыумам по́дыумамі
М. по́дыуме по́дыумах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

по́дыум м., архит. по́диум, по́дий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́дый м., см. по́дыум

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́диум архит., ист. по́дыум, -ма м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)