по́дыум, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Узвышэнне для натуршчыка, манекеншчыкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по́дыум

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. по́дыум по́дыумы
Р. по́дыума по́дыумаў
Д. по́дыуму по́дыумам
В. по́дыум по́дыумы
Т. по́дыумам по́дыумамі
М. по́дыуме по́дыумах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

по́дыум м., архит. по́диум, по́дий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

подыум

т. 12, с. 447

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

по́дыум

(лац. podium, ад гр. podion = памост, узвышэнне)

1) высокая платформа, на якой будаваліся храмы ў Старажытнай Грэцыі і Старажытным Рыме;

2) узвышэнне ў старажытнарымскім цырку з крэсламі для імператара, сенатараў і іншых высокапастаўленых асоб;

3) узвышэнне на эстрадзе, у зале, у выставачным комплексе для артыстаў, манекеншчыц.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

по́дыум, по́дый

(лац. podium, ад гр. podion = памост, падвышэнне)

1) узвышэнне ў старажытнарымскім цырку з крэсламі для імператара, сенатараў і іншых высокапастаўленых асоб;

2) узвышэнне для натуры ў скульптараў, мастакоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

podium [ˈpəʊdiəm] n. по́дыум

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

по́дый м., см. по́дыум

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́диум архит., ист. по́дыум, -ма м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

podium

н. эстрада, узвышэнне, подыум

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)