плі́савы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. плі́савы плі́савая плі́савае плі́савыя
Р. плі́савага плі́савай
плі́савае
плі́савага плі́савых
Д. плі́саваму плі́савай плі́саваму плі́савым
В. плі́савы (неадуш.)
плі́савага (адуш.)
плі́савую плі́савае плі́савыя (неадуш.)
плі́савых (адуш.)
Т. плі́савым плі́савай
плі́саваю
плі́савым плі́савымі
М. плі́савым плі́савай плі́савым плі́савых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

плі́савы текст. пли́совый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плі́савы, ‑ая, ‑ае.

Уст. Зроблены з плісу. Плісавая куртка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пліс, -у, м. (уст.).

Баваўняны аксаміт.

|| прым. плі́савы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пли́совый текст. плі́савы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пліс1 ’баваўняная варсістая тканіна, падобная да аксаміту’ (ТСБМ; віц., Хрэст. дыял.), ’аксаміт’ (Бяльк.); укр. плис ’баваўняны аксаміт’, рус. наўг. тис ’тс’. З гал. pluis, ням. Pluss (XVII ст.), якія з лац. pilus ’волас’ (Карскі, Труды, 422; Фасмер, 3, 282; Васэрцыер, 174) < араб. belas ’шарсцяная матэрыя’. Сюды ж: плі́савы ’аксамітавы’ (рас., Шатал.), плі́саўка ’плюшавы жакет’ (дзятл., З нар. сл.), ’плюшавая куртка’ (калінк., Мат. Гом.).

Пліс2, плі́са, плі́ска ’шырокая стужка на падоле спадніцы’ (Бір.; Жд. 1; чырв., З нар. сл.), ’плісэ’ (капыл., Сл. ПЗБ), плі́сы ’фальбоны’ (смарг., Сл. ПЗБ), ’стужкі на спадніцы, прышытыя папярок’ (ТС). З польск. plisa ’тс’, якое з франц. plissé ’плісіроўка’, ’плісэ’, што з’яўляецца дзеепрыметнікам да plisser = plisować ’запрасоўваць фалды на тканіне’ (SWO, 1980, 581; Банькоўскі, 2, 610).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)