пля́шка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пля́шка |
пля́шкі |
| Р. |
пля́шкі |
пля́шак |
| Д. |
пля́шцы |
пля́шкам |
| В. |
пля́шку |
пля́шкі |
| Т. |
пля́шкай пля́шкаю |
пля́шкамі |
| М. |
пля́шцы |
пля́шках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
пля́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж. (разм.).
Шкляная пасудзіна для захоўвання вадкасці, бутэлька.
П. малака.
|| памянш. пля́шачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.
|| прым. пля́шачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пля́шка ж. фля́га; фля́жка; буты́лка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пля́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.
Разм. Шкляная пасудзіна з вузкім горлам, служыць для захоўвання вадкасці; бутэлька. Гаспадыня паспешліва наліла пляшку малака. Новікаў. Вяселле не гулялі, толькі выпілі пляшку данскога віна. Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мане́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.
1. Паходная металічная пляшка з накрыўкай.
2. Круглая бляшанка (разм.).
|| прым. мане́рачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
буты́лка бутэ́лька, -кі ж.; пля́шка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
фля́га бікла́га, -гі ж.; пля́шка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
фля́жка бікла́жка, -кі ж.; пля́шка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
літро́вы, ‑ая, ‑ае.
Які мае ёмістасць у адзін літр, змяшчае адзін літр. Літровы збанок. Літровая пляшка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мане́рка (фляжка) мане́рка, -кі ж., пля́шка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)