пляска́ты, -ая, -ае.

Роўны, без звычайнай пукатасці, з гладкай паверхняй.

П. камень.

|| наз. пляска́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пляска́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пляска́ты пляска́тая пляска́тае пляска́тыя
Р. пляска́тага пляска́тай
пляска́тае		 пляска́тага пляска́тых
Д. пляска́таму пляска́тай пляска́таму пляска́тым
В. пляска́ты (неадуш.)
пляска́тага (адуш.)		 пляска́тую пляска́тае пляска́тыя (неадуш.)
пляска́тых (адуш.)
Т. пляска́тым пляска́тай
пляска́таю		 пляска́тым пляска́тымі
М. пляска́тым пляска́тай пляска́тым пляска́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пляска́ты

1. в разн. знач. пло́ский;

~тыя чэ́рві — пло́ские че́рви;

п. лоб — пло́ский лоб;

2. пло́ский, сплю́снутый, приплю́снутый;

~тая скры́нка — пло́ский я́щичек;

п. нос — приплю́снутый нос

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пляска́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Без звычайнай пукатасці, прыплюснуты. Пляскаты лоб. □ Хлопчык, падобны з твару на маці — паўнашчокі, з чорнымі вачыма і крышку пляскатым носам, — абхапіў бацьку за шыю. Хадкевіч.

2. Які мае невялікую вышыню або таўшчыню пры прамой і роўнай паверхні. Хістаючыся, Алесь пасунуўся да прызбы, выграб вялікі пляскаты камень, падняў у сябе над галавою, але камень сарваўся з рук. Адамчык. Хлопцы прынеслі толькі пляскаты нямецкі штых. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пляска́ты ’без звычайнай пукатасці, прыплюснуты’, ’які мае невялікую вышыню або таўшчыню пры прамой і роўнай паверхні’ (ТСБМ; слонім., КЭС; пух., Сл. ПЗБ; Шат.; беласт., Стан.), плеска́ты ’пляскаты’ (ТС), плыска́ты ’прыплюснуты, плоскі’ (драг., Лучыц-Федарэц, вусн. паведамл.), плеска́тая ’нізкая, пакатая (страха)’ (стаўб., карэліц., ЛА, 4). Хаця не выключана ўтварэнне ад пляска́ць (гл.), аднак больш імаверна, што лексема запазычана з польск. plaskaty ’плоскі’ (з XVI ст.). Параўн., аднак, пляска́ны ’пляскаты (пра авёс)’, пля́сканькі ’пляскаценькі’ (швянч., трак., Сл. ПЗБ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

приплю́щенный прыпляска́ны; пляска́ты;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пляска́та нареч. пло́ско; см. пляска́ты 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

приплю́снутый

1. прич. прыпляска́ны;

2. прил. пляска́ты;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сплю́щенный

1. прич. спляска́ны; распляска́ны;

2. прич., техн. сплю́шчаны;

3. прил. (плоский) пляска́ты;

сплю́щенный че́реп пляска́ты чэ́рап;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

патысо́н, ‑а, м.

1. Агародная расліна сямейства гарбузовых.

2. Пляскаты, з зубчастымі краямі плод гэтай расліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)