Пля́нта

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Пля́нта
Р. Пля́нты
Д. Пля́нце
В. Пля́нту
Т. Пля́нтай
Пля́нтаю
М. Пля́нце

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

◎ Пля́нта ’мяжа на хлебным полі’ (маляр., Выг.), ’мяжа’ (Айкан.). З польск. planta ’план, праект’. Д^плант (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)