пляндрава́ць

‘псаваць, вынішчаць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. пляндру́ю пляндру́ем
2-я ас. пляндру́еш пляндру́еце
3-я ас. пляндру́е пляндру́юць
Прошлы час
м. пляндрава́ў пляндрава́лі
ж. пляндрава́ла
н. пляндрава́ла
Загадны лад
2-я ас. пляндру́й пляндру́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час пляндру́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

◎ Пляндрава́ць ’нішчыць, вытоптваць’ (Др.-Падб., Нас., Гарэц.), ’псаваць, рабіць шкоду’ (слонім., Сцяшк. Сл.). З польск. plądrować ’рабаваць, знішчаць’, што з ням. plündern ’тс’ (Цвяткоў, Запіскі. 67). Гл. плюндра, плюндравиць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)