тэкі́нец

‘прадстаўнік аднаго з туркменскіх плямён’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тэкі́нец тэкі́нцы
Р. тэкі́нца тэкі́нцаў
Д. тэкі́нцу тэкі́нцам
В. тэкі́нца тэкі́нцаў
Т. тэкі́нцам тэкі́нцамі
М. тэкі́нцу тэкі́нцах

Крыніцы: nazounik2008, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пле́мя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, рознаскланяльны

адз. мн.
Н. пле́мя плямёны
Р. пле́мя
пле́мені		 плямёнаў
плямён
Д. пле́мю
пле́мені		 плямёнам
В. пле́мя плямёны
Т. пле́мем
пле́менем		 плямёнамі
М. пле́мі
пле́мені		 плямёнах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ба́лты, -аў.

Група старажытных індаеўрапейскіх плямён, якія гаварылі на балтыйскіх мовах.

|| прым. ба́лцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рознапляме́нны, -ая, -ае.

Неаднародны па племянной, этнічнай прыналежнасці, які складаецца з розных плямён.

Рознапляменнае насельніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гу́ны, -аў, адз. гун, -а, м.

Група старажытных цюркамоўных плямён, якія ў 2—4 стст. уварваліся ў Еўропу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шматпляме́нны, ‑ая, ‑ае.

У склад якога ўваходзіць многа плямён, які складаецца з многіх, розных плямён.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нарма́ны, -аў, адз. нарма́н, -а, м. (гіст.).

Агульная назва плямён, якія насялялі Скандынавію ў 8—11 стст.

|| прым. нарма́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паліга́мія, -і, ж. (спец.).

Форма шлюбу ў некаторых плямён і народаў пры якой мужчына можа мець некалькі жонак; мнагашлюбнасць.

|| прым. паліга́мны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эалі́йцы, ‑аў.

Адна з асноўных груп старажытнагрэчаскіх плямён.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радзі́мічы, -аў, адз. радзіміч, -а, м.

Група ўсходнеславянскіх плямён, якія жылі ў першым тысячагоддзі ў міжрэччы Дняпра і Дзясны па цячэнні ракі Сож і яе прытокаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)