тэкі́нец
‘прадстаўнік аднаго з туркменскіх плямён’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| тэкі́нец | тэкі́нцы | |
| тэкі́нца | тэкі́нцаў | |
| тэкі́нцу | тэкі́нцам | |
| тэкі́нца | тэкі́нцаў | |
| тэкі́нцам | тэкі́нцамі | |
| тэкі́нцу | тэкі́нцах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)