плюра́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
плюра́льны |
плюра́льная |
плюра́льнае |
плюра́льныя |
| Р. |
плюра́льнага |
плюра́льнай
плюра́льнае |
плюра́льнага |
плюра́льных |
| Д. |
плюра́льнаму |
плюра́льнай |
плюра́льнаму |
плюра́льным |
| В. |
плюра́льны (неадуш.)
плюра́льнага (адуш.) |
плюра́льную |
плюра́льнае |
плюра́льныя (неадуш.)
плюра́льных (адуш.) |
| Т. |
плюра́льным |
плюра́льнай
плюра́льнаю |
плюра́льным |
плюра́льнымі |
| М. |
плюра́льным |
плюра́льнай |
плюра́льным |
плюра́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
плюра́льны юр. плюра́льный;
п. во́тум — плюра́льный во́тум
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
плюра́льны, ‑ая, ‑ае.
У выразе: плюральны вотум гл. вотум.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
плюра́льный юр. плюра́льны;
плюра́льный во́тум плюра́льны во́тум.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
во́тум, ‑у, м.
Рашэнне, прынятае галасаваннем.
•••
Вотум давер’я (недавер’я) — рашэнне парламента, якое адабрае або не адабрае дзейнасць урада або асобных яго членаў.
Плюральны вотум — у заканадаўстве некаторых буржуазных краін — права выбаршчыка карыстацца некалькімі галасамі ў залежнасці ад маёмаснага, адукацыйнага і пад. цэнза.
[Лац. votum — жаданне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)