плытавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. плытавы́ плытава́я плытаво́е плытавы́я
Р. плытаво́га плытаво́й
плытаво́е		 плытаво́га плытавы́х
Д. плытаво́му плытаво́й плытаво́му плытавы́м
В. плытавы́ (неадуш.)
плытаво́га (адуш.)		 плытаву́ю плытаво́е плытавы́я (неадуш.)
плытавы́х (адуш.)
Т. плытавы́м плытаво́й
плытаво́ю		 плытавы́м плытавы́мі
М. плытавы́м плытаво́й плытавы́м плытавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

плытавы́ плотово́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плытавы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да плыта. Плытавы лес.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плыт, -а́, М плыце́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Бярвенне, звязанае ў адзін або некалькі радоў для сплаву па вадзе.

Гнаць плыты.

|| прым. плытавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

плотово́й плытавы́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)