пло́цевы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
пло́цевы |
пло́цевая |
пло́цевае |
пло́цевыя |
| Р. |
пло́цевага |
пло́цевай
пло́цевае |
пло́цевага |
пло́цевых |
| Д. |
пло́цеваму |
пло́цевай |
пло́цеваму |
пло́цевым |
| В. |
пло́цевы (неадуш.)
пло́цевага (адуш.) |
пло́цевую |
пло́цевае |
пло́цевыя (неадуш.)
пло́цевых (адуш.) |
| Т. |
пло́цевым |
пло́цевай
пло́цеваю |
пло́цевым |
пло́цевымі |
| М. |
пло́цевым |
пло́цевай |
пло́цевым |
пло́цевых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пло́цевы книжн., уст. пло́тский
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пло́тский книжн., уст. пло́цевы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Пло́тны ’дзябёлы, тоўсты’ (Ян.), ’добра складзены’ (ТС), параўн. паўн.-рус. плотный (арханг. плотно́й) ’цвёрды (аб зямлі), нядрузлы, моцны, непранікальны’, арханг. ’моцны (дождж)’, славен. poltén ’плоцевы’, ’юрлівы’. Прыметнік (стараж.-рус. плътьнъ) ад прасл. *plъtь > бел. плоць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)