плена́рны, -ая, -ае.

Які адбываецца пры ўдзеле ўсіх членаў выбарнага кіруючага органа, якой-н. арганізацыі і пад.

Пленарнае пасяджэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

плена́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. плена́рны плена́рная плена́рнае плена́рныя
Р. плена́рнага плена́рнай
плена́рнае		 плена́рнага плена́рных
Д. плена́рнаму плена́рнай плена́рнаму плена́рным
В. плена́рны (неадуш.)
плена́рнага (адуш.)		 плена́рную плена́рнае плена́рныя (неадуш.)
плена́рных (адуш.)
Т. плена́рным плена́рнай
плена́рнаю		 плена́рным плена́рнымі
М. плена́рным плена́рнай плена́рным плена́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

плена́рны плена́рный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плена́рны, ‑ая, ‑ае.

Які адбываецца пры ўдзеле ўсіх членаў выбарнага кіруючага органа якой‑н. арганізацыі. Пленарнае пасяджэнне.

[Ад лац. plenarius — поўны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плена́рный плена́рны;

плена́рное заседа́ние плена́рнае пасяджэ́нне.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Плен 1 ’нязжаты касмыль жыта, пакінуты ў полі для прыманю зайцоў’ (Сцяшк. Сл.). Да польск. plenić ’размнажацца, прыносіць плён’ ст.-польск. pleni ’плодны, ураджайны’, з якіх — плен, відаць, пры ад’ідэацыі плен ’палон, здабыча’. Магчыма, звязанае з прасл. *plęgti, параўн. чэш. pléhnuť sa ’пладзіцца’ (Махэк₃, 457; Варбат, Этимология–1978, 23), суадноснае з папярэднім словам.

Плен 2 ’пасяджэнне’ (Юрч. СНЛ) — скарочаная (без ‑ум) форма лексемы пленум. Параўн. таксама рус. маск. пле́нный ’пленарны’, што ўзыходзяць да лац. plēnus ’поўны’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)